அக்காவின் சொதிச்சோறு

”நீ வாரது சந்தேகந்தான் மழை கொட்டுதுல்லா?ன்னாரு அத்தான். நாந்தான் ‘ அவன் வருவான். வாய வச்சிகிட்டு சொம்ம கிடங்க”ன்னேன்” அக்காவின் குரல் அந்த அடுக்குமாடிக் கட்டடத்திலிருக்கும் அனவருக்கும் கேட்டிருக்கும்.

நீலப்பின்னணியில் வெள்ளைச் சதுரங்கம் இருந்த கைலியில் அத்தான், வாயெல்லாம் பல்லாக ’வாடே’என்றார்
“ சொம்மாத்தான் கிடக்கேன்’ இவகிட்ட மாரடிச்சு ஜெயிக்கமுடியுமாடே?”

’இருவத்தஞ்சு வருசமிருக்குமால?” என்றாள் இன்னும் வியப்பு அடங்காமல் அக்கா. என் நண்பனின் அக்கா என்றாலும், அவனையும் என்னையும் சேர்த்தே திட்டும் உரிமை வாய்ந்தவள். சில வாரங்கள் முன்பு மும்பை வந்ததில் என்னைப் பார்க்க வரச்சொல்லியிருந்தாள்.

“முப்பதுக்கா. நீ மதுரை போனதும் ரெண்டு தடவதான் வந்திருக்கேன்”
“ஆங்! பழங்கானத்தம் ஸ்டாப்புல உன்னை ஸ்கூட்டர்ல பிக் அப் பண்ணி அத்தான் கொண்டுவந்தார்லா? பர்ஸை எவனோ பிக்பாக்கெட் அடிச்சுட்டான்னு…” அனைத்தும் அவளுக்கு நினைவிருக்கிறது.

”பையன் என்ன செய்தான்? ( செய்கிறான் என அர்த்தம்). பி.ஈ முடிச்சிட்டாம்லா? பின்னேன்ன? காலாகாலத்துல கழுதய ஒரு கலியாணம் கட்டிப் போடு. சொல்லுதேன்னு நினைக்காதல. இப்ப பொன்ணுங்க கிடைக்கறது கஸ்டம் தெரிஞ்சுக்க”

“யக்கா, அவன் இன்னும் வேலைக்கே போகல”

“இந்தா, ஒங்கத்தானைக் கட்டறப்ப்போ எதோ கிராம வங்கில என்னமோ வேலைல இருந்தாரு. மாசச் சம்பளம் என்னங்க? நானூறு. எத்தன? நானூறு”

“நானூத்தம்பது ”என்றார் அத்தான் தீனமான குரலில் அவமானமாக உணர்து.

”அந்த அம்பதுதான் குறைச்சல் இப்ப. மாட்டுக்கு லோன் போட்டு, நாந்தான் தொழுவம் வச்சி, பால் கறந்து… கிராமத்துல என்ன பெருசாக் கிடைச்சிரும்? பஸ்ல கொண்டுபோயி… அப்புறம் பாங்க்ல வேலை. என்ன குறைச்சல்ங்க? நல்லாத்தான் இருந்தோம். இருக்கம். ரொம்பப் பாக்காத. நல்ல பொம்பளப்பிள்ள, நல்ல குடும்பம்னா சட்டுப்புட்டுன்னு..”

“ஏட்டி. சளம்பாக இருக்கியா?” என்றார் அத்தான் எரிச்சலில் ” ஒன்றரை மணிநேரம் அலைஞ்சு வந்திருக்கான். ஒரு காப்பித்தண்ணி கொடுப்பமேன்னு தோணுதா ஒனக்கு?”

’அச்சோ” என்றாள் அக்கா, வாயைப் பொத்தியபடி “ கேக்காம என்னமோ பேசிட்டிருக்கன் பாரு. காபி குடிக்கியாடே?”

“ஒன்றரை மணிக்கு காபியா? அப்படியே பஸ் ஏத்திவிட்டறணும்னு ப்ளான் போல” என்றேன்.

“ வாரியக்கட்ட பிஞ்சிறும். மரியாதைக்கு ஒக்காந்து தின்னுட்டுத்தான் போணும் வெளங்கா? ஒனக்குன்னு சொதி வச்சிருக்கன்”

”ஆகா “

“தேங்காப்பால் எடுத்தது எல்லாம் நான் டே. ரிடையர் ஆனா, நாயைக் குளிப்பாட்டி விடறதுலேந்து ,நாள்காட்டி கேலண்டர் தாள் கிழிக்கர வரை நாமதான்” அத்தான் முந்தினார்.

“தே.. அடங்கி இரிங்க.சொல்லிட்டேன். என்ன செஞ்சீங்கன்னு அவங்கிட்ட சொல்லவா?”

அத்தான் சட்டென எழுந்து இல்லாத பால் பாக்கெட்டை எடுத்துவருவதாகக் கிளம்பினார்.

“பொண்ணு எப்படி இருக்கா?” என்றேன் உணவின்போது. அத்தான் எதோ சொல்லவர, அக்கா பேச்சை மாற்றினாள். ”அதெந்த ஊரு சொல்வீங்க. வில்லனா, வில்லியா என்னமோ வரும்லா”
”ஒம் மறதியை ஒடைப்புல போட… நாஷ்வில்.. இவ நாஷ்வில்லின்னு சொல்லிச் சொல்லி..”

”ஆங்! அங்கிட்டுதான் நிக்கா. அடுத்தாப்புல அமெரிக்கா போனேன்னா சொல்லு. வந்து பாக்கச் சொல்லுதேன்”

“அமெரிக்கா என்ன தூத்துக்குடியா? ஜெயிலானி தெருவுல வந்தவா, ரெண்டு எட்டு வைச்சி சார்ல்ஸ் தியேட்டர் போறமாரி, சொல்லுதீங்க? நாஷ்வில் பக்கம் போனாச் சொல்றேன்.”

கிளம்பும்போது அத்தானை வரவேண்டாமெனth தடுத்தவள் கேட் வரை தானே வந்தாள்.

வாரேங்க்கா ’

“ சொல்லுதேன்னு நினைக்காதல. பெரியவ கலியாணம் முறிஞ்சிட்டு. அங்கிட்டு ஏதோ பொண்ணோட அவனுக்கு சகவாசம்… என்ன சொல்ல? இவ இங்கயும் வரமாட்டேக்கா. தனியா பிள்ளையோட இருக்காடே. பயம்மா இருக்கு. அங்க போனேன்னா, பக்குவமா எடுத்துச் சொல்லு. இன்னொரு கட்டு கட்டிரு.. காலம்பூர இப்படி நிக்க முடியாதுட்டீன்னு எடுத்துச் சொல்லு. சொல்லுவியாடே?”

ட்ரெயினில் வரும்போது ஏதோ நெஞ்சைக் கரித்தது. அசிடிட்டி?

சொதியில் இப்போவெல்லாம் ஏதோ சரியில்லை, நல்ல காய்கறிகள் இருந்தும்.

கும்பகர்ணனின் உள்பகை

”ஆர்டர் போயிருச்சா?” என்றேன் நம்பமுடியாமல். ஜேக்கப் எங்கோ வெறித்துப் பார்த்தபடி நின்றிருந்தார். மூன்று கோடி, கையில் வந்த வாழைப்பழம்… வாயில் விழுமுன் வழுகிக் கீழே…

“ எப்படி ஜேக்கப்? எல்லாம் நமக்குச் சாதகமாத்தானே வைச்சுட்டு வந்தோம்?”

”நேத்திக்கு சாயங்காலம் ஏழுமணிக்கு சன்யால் கூப்பிட்டார். உடனே அவர் ஆபீசுக்கு வரச்சொன்னாரு. இறுதியான விலை கொடுங்க’ன்னார். நேத்திக்கே முடிவெடுத்து டெல்லிக்கு அனுப்பணுமாம். நாம, ஐ.எஃப்.ஸி ரெண்டு பார்ட்டி மட்டும்தான். கடைசி விலை கொடுக்கறப்போ, இன்னும் 2% கொடுங்கன்னாரு. நான் கேட்டுச் சொல்றேன்னு சொன்னேன்”

“ஸோ?”

“ஐ.எஃப்.ஸில விக்ரம் சிங் வந்திருந்தான். அவன் விலை நம்மளவிட அதிகம். அவன் உள்ள போய் என்ன சொன்னான் தெரியாது. அஞ்சு நிமிசத்துல ஆர்டர் அவன் கையில”

“என்னைக் கூப்பிட வேண்டியதுதானே?”

“கூப்டிருக்கலாம். இன்னும் 2% தள்ளுபடி.. நீங்க கொடுக்க மறுத்திருக்கலாம். அப்படியே கொடுத்திருந்தாலும் ஆர்டர் கிடைச்சிருக்குமா சந்தேகம்தான்”

ஜிவுஜிவுவெனக் கோபம் ஏறியது எனக்கு. வெற்றியிலக்கினை எட்ட ஒரு மீட்டர் தூரத்துல, ஓடுபவன் நிற்பதைப் போன்ற மூடத்தனம். இது முதல்தடவையில்லை ஜேக்கப்பிற்கு.

மிகவும் புத்திசாலி, கடுமையான உழைப்பாளி. ஆனால் வெற்றி மட்டும் விலகிச் சென்று கொண்டே இருக்கிறது அவனுக்கு.

அன்று மதியம் சங்கரநாராயணனைக் காணச் சென்றிருந்தேன். போட்டிக் கம்பெனியில் பணிபுரிந்து தன்விருப்ப ஓய்வு பெற்றிருந்த, நண்பர். ஜேக்கப் அவரது சிபாரிசில்தான் கம்பெனியில் சேர்ந்தான்.
“என்ன சார், இந்த ஜேக்கப்?” என்றேன் விரக்தியில். மூன்று கோடி.. தலைவர்கள் சும்மா விடமாட்டார்கள். அடுத்த வார மீட்டிங்கில் தோலுரித்துவிடுவார்கள். சங்கரன் ஏறிட்டார். சுருக்கமாகச் சொன்னேன்.

சங்கரன் ஒரு நிமிடம் மவுனமாக இருந்தார் “ அவனுக்கு ஒரு பயம் இருக்கிறது. உங்கள் கம்பெனியை விட அவனது முந்திய கம்பெனியில் கெடுபிடிகள் அதிகம். மேலிட உத்தரவு இல்லாமல் அவனால் முடிவெடுக்க முடியாது. அந்த அனுபவம் தயக்கத்தைத் தருகிறது என நினைக்கிறேன். எதற்கும் ஒரு முறை தனியாக விசாரியுங்கள்”

”இதெல்லாம் சும்மா சார். அவனுக்கு ஆர்டர் இல்லாவிட்டாலும், ஓரளவு ஒப்பேத்திவிடலாமென எண்ணம் போல. தைரியமா முடிவெடுன்னு எத்தனையோ தடவை சொல்லியாச்சு ரொம்ப நாள் இப்படிப் போக முடியாது”

“தன் இரக்கம், சுயச் சந்தேகம் மனிதனை உள்ளிருந்து கொல்லும் சுதாகர். நீங்கள் ஒரு வாளைக் கொடுத்திருக்கிறீர்கள். அவனுக்கு அது அட்டைக் கத்தியாகத் தெரிகிறது. இதைச் சுற்றினாலும் சுற்றாவிட்டாலும் தோல்விதான் என்பது மனதில் பட்டிருக்கும்”

”அப்படிப்பட்டவன், உண்மையாக, கடுமையாக ஏன் உழைக்கிறான்? வெற்றி கையில் கிடைக்கும்போது தளர்வது.. ஏதோ மனநோய்”

”சுயச் சந்தேகம் கரையான் புற்று போல், மறைவாக உள் வளர்ந்து அடிக்கும். பெரிய பெரிய ஆட்களெல்லாம் இதற்கு அடிபட்டிருக்கிறார்கள். ஆர்மி ஆபீஸர்கள் முதல், விளையாட்டு வீர்ரகள், பங்குச் சந்தை விற்பன்னர்கள் வரை. இதற்குத்தான் போட்டி விளையாட்டுகளில் பிள்ளைகளை ஈடுபடுத்தவேண்டுமென்கிறது. தன்னிடமும், பிறரிடமும் போட்டியிடுபவன் வெற்றியைத் தவிர வேறொன்றும் நினையான். அவனுக்கு சுயச் சந்தேகம் வராது”

யோசித்தேன் “ நீங்க சொல்றது சரிதான். வெற்றி பெற்ற பலரையும் பாருங்கள். ஏதாவது சவாலான விளையாட்டுகளில் இருப்பார்கள். மலையேறுதல், ஆழ்கடலில் செல்வது, பாராசூட், பங்கீ ஜம்ப், மராத்தான்..”

”அந்த விளையாட்டுகள் அவர்களுக்கு அட்ரினலின் ஹார்மோனைச் சுரக்கும். அபாயத்தை எதிர்நோக்கிய வாழ்வில் அவர்களால் , பிசினஸை அதே வேகத்தில், உறுதியில் செலுத்த முடியும். சுயச் சந்தேகம் வந்தால் அவர்கள் தொலைந்தார்கள்.”

“ஆனால், வெற்றி கையில் இருக்கும் நேரத்தில் இப்படி சந்தேகம் வருமா?” என்றேன் கவலையோடு. இந்த ஜேக்கப்பை என் துறையிலிருந்து மாற்றவேண்டியதுதான்.

”ஏன் வராமல்? இராமாயணத்திலேயே இருக்கே?”

“எதைச் சொல்றீங்க?” திகைத்தேன். இதை நான் அறியவில்லையே?

“கும்பகர்ணன் இராமன் போர். யுத்தகாண்டம் முதல் பாகம். கும்பகர்ணனுடன் இராமன் பெரிதாகப் போர் செய்கிறான். ஒரு கணத்தில், கும்பகர்ணனின் வலதுகையை வெட்டி வீழ்த்துகிறான் இராமன். கும்பகர்ணன், விழுந்த கையை இடது கையில் எடுத்தப்டி சுழற்றி அடித்து வானரசேனையை தாக்குகிறான். இராமன் அவனது இடது கையினை வீழ்த்துகிறான். சூலமும், தண்டாயுதமும் போன நிலையில், வானில் குதித்தெழுந்து கும்பகர்ணன் ராமனை நோக்கி வேகமாக ஓடி வருகிறான். இராமன் இப்போ, அவனது வலது காலை வெட்டுகிறான். கும்பகர்ணன் இடது காலால் குதித்து குதித்து, ராமனைத் தாக்க வருகிறான். இடது காலையும் வெட்டுகிறான் இராமன்”

சுவாரஸ்யமாக க் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.

”கும்பகர்ணன், அசரவில்லை. ஒரு மலையைத் தன் வாயால் கடித்துப் பறித்து வீசி, ஊதி இராமன் மேல் செலுத்துகிறான். ரெண்டு கை, ரெண்டு கால் போன நிலையிலும் இப்படி ஒரு வேகம். இராமன் அதிர்ந்து போகிறான். அவன் கோதண்டம் பிடித்த கை தடுமாறுகிறது.

//தீயினாற் செய்த கண்ணுடையான் எழுஞ்சிகையினால் திசைதீய
வேயினால் இணிவெற்புஒன்று நாவினால் விசும்புற வளைந்தேந்திப்
பேயினால் புடைப்பெருங்களம் எரிந்தெழப் பிலம்திறந்தது போலும்
வாயினால் செல வீசினன். மன்னனும் மலர்க்கரம் விதிர்ப்புற்றான்.//

இராமன் அதிர்ந்து நிற்கிற நேரம், அவனுடைய பலவீனமான சமயம். கும்பகர்ணன் அதே வேகத்தில் தொடர்ந்து போரிட்டிருந்தால், இராமனுக்குப் பின்னடைவு ஏற்பட்டிருக்கலாம். அதிர்ஷ்டம் கும்பகர்ணன் பக்கம் வர எத்தனித்த தருணம்.

திடீரென கும்பகரணனின் மனத்தில் ஒரு சந்தேகம் தோன்றுகிறது. ‘என் கை போச்சு, கால் போச்சு, ஆயுதம் இல்லை. இனி என்ன செய்வேன்?” இந்த சுயச் சந்தேகம் தீப்பொறியாகத் தோன்றி உள்ளே வேகமாக சுவாலை விட்டு வளர்கிறது. அடுத்ததாக, ஒரு சுயஇரக்க உணர்வும், கவலையும் தோன்றுகிறது “ என் அண்ணன் இராவணனை எங்கனம் இனிக் காப்பேன்?”

//ஐயன் வில்தொழிலுக்கு ஆயிரம் இராவணர் அமைவிலர் அந்தோ!யான்
கையும் கால்களும் இழந்தனன் வேறினி உதவலாம் துணை காணேன்;
தையல்நோய்கொடு முடித்தவா தானென்றும் வரம்பின்றி வாழ்வானுக்கு
உய்யும் ஆறு அரிது என்று தன்னுள்ளத்தில் உணர்ந்து ஒரு துயருற்றான்//

அவ்வளவுதான். கும்பகர்ணனின் வேகம் குறைகிறது. கொல்லும் உணர்வு அடங்க, தெளிவாகச் சிந்திப்பதாக அவன் மனம் மாறுகிறது. தன் முடிவை எதிர்நோக்கியபடி இராமனிடம் “ என் தம்பி விபீஷணன் உன்னை நம்பி வந்திருக்கிறான். அவனைக் கைவிடாது காப்பாற்று. என் தலையை அறுத்து கடலுள் எறி” என்கிறான்.

சங்கரன் நிறுத்தினார். அவர் கண்கள் எங்கோ நிலைத்திருக்க, கும்பகர்ண வதம் நடந்த இலங்கைக்கே சென்றுவிட்டார். “ வெல்லும் நேரத்தில், சுய சந்தேகம், தன்னாற்றலைக் குறைக்கிறது. தோல்வியை எதிர்நோக்க வைக்கிறது. விதித்த து இதுதான் என நினைக்கவைக்கிறது. Fatalism. கும்பகர்ணனின் மனம் இராமபாணத்தை விடக் கொடியது. ஆற்றல் மிக்கது

ஜேக்கப்பிற்கும் இந்த சுயச்சந்தேகம் இருக்கும். வெல்லும் நேரத்தில் பின்வாங்க வைப்பது அதுதான். அவனிடம் இதுபற்றிப் பேசு. வெல்லவே நீ விதிக்கப்பட்டாய் என அறிவுறுத்து. பத்தாங்கிளாஸ் படிக்கும் பையனுக்கும், 55ம் வயதில் பாட நினைப்பவனுக்கும் சுயச் சந்தேகம்தான் உள்ளிருந்து கட்டிவைக்கும் இரும்புச்சங்கிலி”

ஜேக்கப்பிடம் சொல்லவேண்டும். போருக்குச் செல்கிறாய். நீ கொல். இல்லையென்றால் கொல்லப்படுவாய். சில தருமங்களுக்குச் சில உணர்வுகளே விதிக்கப்படுகின்றன.

உள்பகை கொடிது.

தலைவலியும் சரணாகதியும்

லதா சுகுமார் “ வாங்கண்ணா” என்றபோது சுரத்தில்லாமல் இருந்தாள்.

“என்னம்மா? உடம்பு சரியில்லையா?” என்றேன்,தயங்கியபடி. தவறான நேரத்தில் வந்துவிட்டோமோ?

“இருங்கண்ணே. டீ நாம்போட்டுக் கொண்டுவர்றேன்” என்றபடி சுகுமார் உள்ளே விரைந்தான். எனது நெடுநாளைய நண்பர் என்றாலும், அடிக்கடி சந்திப்பதில்லை. மும்பை அப்படி. 19 கிமீ -ல் இருப்பவரைச் சந்திக்கப் போகவேண்டுமென்றாலும் மாசக்கணக்காகிறது.

”மைக்ரேன் அண்ணா. நேத்து நைட்லேந்து சனியன் விடமாட்டேங்கிறது. ஸாரி” என்றாள் லதா. தலையில் சுகுமாரின் கைக்குட்டையையின், முடிச்சு நெற்றிப்பொட்டில் அழுத்துமாறு கட்டியிருந்தாள். வீட்டில் யூகலிப்டஸின் மெல்லிய நெடி.

“உங்ககிட்ட ஒண்ணு கேக்கணும்” திணறியபடியே அமர்ந்தாள்.

“அப்புறம் பேசலாம்ம்மா. போய்ப் படுத்துத் தூங்கு”  அதனைக் கவனிக்காமல் தொடர்ந்தாள்.

“போன வாரம் ராஜகோபாலன் வந்திருந்தார். ரொம்ப நல்ல உளவியல் ஆலோசகர், அதுவும் நம்ம கலாச்சாரப்படி அருமையான வாழ்க்கைப்படிகளெல்லாம் சொல்லுவார்னு சுகுமார் சொன்னார். இந்த தலைவலியோட  எப்படி தினம்தினம் வாழ்றது?-னு கேட்டேன். நிஜமாவே அழுதுடுவேன் போல இருந்தேன். “

சுகுமார் வழக்கம்போல கண்றாவியாக  டீ போட்டிருந்தார். ஒன்றும் சொல்லாமல் லதாவைக் கவனித்தேன். அவள் தொடர்ந்தாள்.

“எல்லாத்தையும் கேட்டார். வீட்டுப் பிரச்சனை, குழந்தைகள் படிப்பு, என் வேலையில் அழுத்தம், சுகுமாரின் குணம்.. எதையும் விடலை. எல்லாத்தையும் ஒரு பேப்பர்ல குறிப்பெடுத்துட்டு, அடுத்த நாள் வந்தார்.  “ உனக்கு ஒண்ணுமில்லை டாக்டர்கிட்ட மைக்ரேனுக்கு ஆலோசனை கேளு; முக்கியமா சரணாகதி செய்.”ன்னுட்டு போயிட்டார். இதுவா ஆலோசனை? கடுப்பாயிருச்சு. இந்த வைணவர்களெல்லாம் சரணாகதின்னு சொல்லுவாங்களாமே? அதுதானே சொல்றாரு?”

விழித்தேன். தலைவலிக்கும் சரணாகதிக்கும் என்ன தொடர்பு? ‘தெரியலைம்மா’ என்று வந்துவிட்டேன். அடுத்த வாரம் ராஜகோபாலைச் சந்தித்து இது பற்றிக் கேட்டேன்.

அவர் சிந்தனை வயப்பட்டார் “ அவங்களுக்கு நான் சொன்னது புரியலை. அல்லது, தலைவலியில ஒரு குவியத்துடன் கேட்டிருக்கமாட்டாங்க. தலைவலின்னு மட்டுமல்ல, எந்த ஒரு சவாலுக்கும், சரணாகதிதான் மருந்து  – உளவியல் படி”

”சார். சும்மா மதக்கொள்கையெல்லாம் புகுத்தப்படாது. அவங்களுக்கு என்ன ப்ரச்சனைன்னு பாத்து சொல்வீங்களா, அதை விட்டுட்டு..”

இது மதக்கொள்கையில்ல சுதாகர். சரணாகதின்னு சொல்றதுல, இருக்கிற ப்ரச்சனையை இறைவன் கிட்ட விட்டுட்டு, எல்லாம் நீ பாத்துக்கன்னு  ப்ரச்ச்னையைத் தள்ளிவிடறோம்னு தப்பா புரிஞ்சுக்கறோம்.  சரணாகதின்னா, சவாலை விட்டு ஓடிப்போகிறதோ, ஒரு முயற்சியும் எடுக்காமல் சோம்பேறியாக இருப்பதோ அல்ல. மாறாக தெளிவாக முயற்சி எடுக்க, நாம் எடுக்கும் ஆரோக்கியமான முதற்படி அது”

“அதெப்படி. இறைவன்கிட்ட விட்டுட்டு, மனசை லேசாக்கிறதுதானே இது?”

“இல்லை. சரணாகதின்னு சொல்லிட்டா, நாம சவாலைச் சமாளிக்க முயற்சி எடுக்ககூடாதுன்னு எங்கேயும் சொல்லலை. இது சவாலிலிருந்து தப்பித்து ஓடும் கோழைத்தனமும் இல்லை.”

“அப்ப என்னதான் சரணாகதி?”

” ஒரு சவால் வருகிறது என்றால் இரு எதிர்நிகழ்வுகள் நம்மிடம் தோன்றுகின்றன. ஒன்று உள்ள ரீதியில்,  இது என்ன? என்று எச்சரிக்கையாகிறோம். கோபம், எரிச்சல், வருத்தம் என எதிர்நிலை உணர்வுகள் மேலோங்க, நாம் செய்வதென்ன? ஒன்று உணர்ச்சிகளை வெளிக்காட்டுகிறோம். அல்லது , நம் மனத்தில் மூன்று வகையான நடிகர் நிலையில் நிகழ்வை எதிர்கொள்கிறோம்”

“மூன்று நடிகர்கள்?”

“சினிமாவில் பார்க்கிறோமே? பாதிக்கப்பட்டவர் ( victim), காப்பாற்றும் நாயகர் (Hero) மற்றும் தீயவர் ( villain) இந்த மூன்று நிலையில்தாம் நாம் சிந்திக்கிறோம். ஒன்று நம்மை நோக்கிய சுய இரக்கம், அல்லது சூழலில் காப்பாற்றும் நாயகர், அல்லது கோபம் மேலிட, இவனை என்ன செய்யலாம்? என தீய எண்ணத்துடனான திட்டமிடல், செயலாற்றல். இது மூன்றும் நம்மை நாம் மறக்கச் செய்து, உணர்வு வழி செல்ல வைக்கின்றன. இதில் அழுத்தம் கூடிக்கூடி வருமே தவிர குறையாது.

அடுத்த எதிர்நிலை, உடல் பற்றியது. அழுத்தம் படபடப்பு, திடீர்ச் சோர்வு, ரத்தச் சர்க்கரை அளவு மாற்றம், இதய நோய் என எல்லாம் , மனம் சார்ந்த உடல் மொழி. இதற்கு மருந்து எடுக்கும்போது, நோயின் ஆதி நாடி வேறெங்கோ இருக்கிறது.

இரண்டிற்கும் ஒரே தீர்வு.

சரணாகதி என்பதை நிகழ்வை அப்படியே உள்ளத்தில் ஏற்றுக்கொண்டு “ ஆமா, இப்ப எனக்கு தலைவலி. இது வந்தா  எளிதில் போகாது. நிதானமா வேலையைப் பாத்துட்டு படுத்துவிட வேண்டியதுதான்” என்று தனக்கு வந்திருப்பதை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டால், நமது எத்ரிப்பு உணர்வுகள் மறையும். அடுத்ததாக “கைக்குட்டை, நீலகிரித் தைலம், ஆவி பிடித்தல், செல்போனைப் பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டு ஒரு அறையில் கண்ணை மூடிக்கொண்டு படுத்தல்” இது செய்யக்கூடிய நிகழ்நிலை – ப்ராக்டிகல்.

தலைவலி மாறவில்லை. அதனை நோக்கிய நம் சிந்தனை மாறுகிறது. எனவே செயல் மாறுகிறது. இல்லைன்னா “ எனக்குன்னு ஏன் இப்படி மைக்ரேன் வருது?” என்று சுய இரக்கம், “சே, இதென்ன எப்பவும்? வாழவும் விடாம சாகவும் விடாம” என்று எரிச்சல், கோபம் அழுகை – அல்லது “ இதுக்கு ஒரு  வழி பாக்காம விடப்போறதில்ல. webmd.comல என்ன சொல்லியிருக்கான்னு பாக்கறேன்” என்று ஒரு திடமில்லா ஹீரோ நிலை… மூன்றுமே தலைவலி போனதும் பிசுபிசுத்துப் போயிடும்.

ஆனா, சவாலை அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டு, வாழ்வின் ஒரு படிநிலை இது என்று ஒத்துக்கொண்டால், சிந்தனை வேறாக மாறும். சரணாகதி என்பது அந்த நிகழ்வில் சரணடைவதல்ல; நம் மனப்போக்கில் மாற்றத்தைக் கொண்டு இயற்கையின் போக்கினை ஏற்றுக்கொண்டு,எதிர்ப்பின்றி அதன் சீற்றத்தை ஒத்துக்கொள்வது. அதன்மூலம் தெளிவாகச் சிந்திப்பது.

இதை வைணவம், இறைவனிடம் அனைத்தையும் கொடுத்துவிட்டு, நீதான் இதையும் கொடுத்தாய். இப்படி அழகான வாழ்வும் கொடுத்தாய். இந்த நிகழ்வை நான் எதிர்கொள்வதெப்படி என்பதையும் நீயே கொடுப்பாய் ” என்று தன்னிலிருந்து, இறைவனுக்கு சவால்களை, உணர்ச்சிகளைக் கொடுத்துவிடச் சொல்கிறது. சவாலுக்காக  நாம்தான் செயலாற்றவேண்டும். ஆனால், இப்போது நம் சிந்தையும் செயலும் வேறு தளத்திலிருந்து வரும். அமைதி, ஆற்றல், நற்சிந்தை என்பன தெளிவை முன்னிறுத்தும்.  முடிவு, மிக வேறாக இருக்கும்.”

ராஜகோபாலன் நிறுத்தினார் “ நீங்கள் Eckhart Tolleன் The Power of Now படித்திருக்கிறீர்களா? “ என்றார்

“இல்லை” என்றேன் ஒரு குற்ற உணர்வோடு. வாங்கி வைத்திருக்கிறேன். இன்னும் கையிலெடுக்க நேரமில்லை. அப்படிச் சொல்லும் ஒரு சாக்கு.

”நிகழ்கணத்தில் நமது மனதை நிறுத்தச் சொல்கிறான் எக்கார்ட். இறந்த காலமும், எதிர்காலமுமற்ற நிலையில், ஓகே இப்ப மைக்ரேன்.. என்ன செய்யலாம்? என்பது “ சே, திரும்பவும் வந்திருச்சே?”,  “ ஐயோ, காலம்பூரா இது வருமோ?” என்ற கேள்விகளின் நிலையிலிருந்து மாறூபட்டது. முழுக்க நிகழ்கணத்தில் நம் சிந்தையை வைத்து, வருவதை அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டு அதனை சமாளிப்பதைப் பற்றி சிந்திக்கச் சொல்கிறான். கடைசி சாப்டர் Surrender பற்றியது. இது ஒரு வகையில் நான் சொன்ன சரணாகதிதான்.”

படிக்கவேண்டுமென்று மனதில் குறித்துக்கொண்டேன்.

“ Gaur Gopal Dasன்னு ஒருத்தர் பேசறதைக் கேட்டிருப்பீங்க. அவர் முழுமனவிழிப்புடன் இருத்தல் பற்றி ஒரு பேட்டி கொடுத்திருக்கார். எதைச் செய்யும்போதும், அதில் மட்டும் மனதைச் செலுத்துங்கள் என்கிறார்… தண்ணீர் குடித்துக்கொண்டே டி.வி பார்க்கிறீர்களா? தண்ணீர் குடித்ததும் மனதில் நில்லாது, டி.வி பார்த்ததும் நில்லாது. ஒன்றை மட்டும் நினைத்துக் குவியம் செலுத்துங்கள், ஒரு கணத்தில். இதுதான் அந்த நிலையில் உலகியல் நிலையில் சரணாகதி.”

அடுத்த வாரம் லதாவிடம் சொல்லவேண்டும் – முழுமனத்துடன், அக்கணத்தில் மட்டும் வாழ்ந்தபடி.

‘The Power of Now” – by  Eckhardt Tolle

https://www.youtube.com/watch?v=bLmFxbRRZ-E

பாதுகாக்கப்பட்டது: Learning about Learning_chapter 1

இந்த உள்ளடக்கம் கடவுச்சொல்லால் பாதுகாக்கப்பட்டுள்ளது. அதை காண உங்கள் கடவுச்சொல்லை கீழே சமர்பிக்கவும்:

கடவுச்சொல்:

பாதுகாக்கப்பட்டது: Learning about Learning

இந்த உள்ளடக்கம் கடவுச்சொல்லால் பாதுகாக்கப்பட்டுள்ளது. அதை காண உங்கள் கடவுச்சொல்லை கீழே சமர்பிக்கவும்:

கடவுச்சொல்:

நேரா யோசி _5

எதிரி  5 : அநிச்சையான சிந்தனைகள் ,எதிர்வினைகள்

கார் ஓட்டக் கற்றுக்கொள்ளச் செல்கிறீர்கள். ஆக்ஸிலரேட்டர், ப்ரேக், க்ளட்ச் இருப்பதையும், க்ளட்ச்சை அழுத்தி, கியரைப் போடவும் சொல்லிக்கொடுக்கிறார்கள். இருநாட்கள்  உய்ங்க்க், என்று திமிறி, கார் முன்னே பாய்ந்து ஒரு குலுக்கலோடு நிற்கிறது. எளிதாக கியர் போட்டுச் செல்லும் சிறு பெண்ணைப் பார்த்துப் பொறாமைப் படுகிறீர்கள். “ எனக்கு வர்றதுக்கு நாளாகும்” என்றும் தோன்றுகிறது. மெல்ல மெல்ல பழக்கமான பின்பு, கியரோ, க்ளட்சோ, ப்ரேக்கோ, எதுவுமே நீங்கள் உணர்ந்து செயலாற்றுவதில்லை. தானாக ,ஆக்க நிலை அனிச்சைச் செயலாக வந்துவிடுகிறது. இதுவேதான் நீச்சலுக்கும், ஒரு புதிய மொழியைக் கற்றுக்கொள்வதற்கும்.. ஏன் எந்த பயிற்சி மூலம் வரக்கூடிய புதிய திறன்களுக்கும் இதேதான். எது கடினமாகப் படுகிறதோ, அதுவே பழக்கத்தில், விடா முயற்சியில், வழக்கமாக மாறுவதில், கவனமற்று செயல்படும், ஆக்கநிலை அனிச்சைச் செயலாக மாறுகிறது. இது ஏன்?

சிந்திக்கும் மூளைப்பகுதி, தன் செயல்பாட்டைக் குறைத்துக்கொள்ளவே அதிகம் எத்தனிக்கிறது. எனவே, பழகிய செயல்களை, தானியங்குநிலையில் விட்டுவிடுகிறது. இந்த நிலையில் மூளையின் வேலை இருப்பினும் அது குறைவாகவே இருக்கும். அனுபவசாலியொருவர்  கார் ஓட்டும்போது, அவர் மூளை வேலை செய்யாமலில்லை. அதிகம் அலட்டிக்கொள்வதில்லை. அமைக்டிலா, அடங்கிக்கிடக்கிறது. பெருமூளையின் சிறுபகுதியே வேலை செய்கிறது. மூளை, சி.டியைப் போடுவது, ஏஸியைக் கூட்டுவது போன்ற பிற வேலைகளில் ஈடுபட்டுவிடுகிறது..

ஒரு வேலையைத் திறம்பட, தானியங்கு நிலையில் செய்ய 10000 மணிநேரப் பயிற்சி தேவை என்றொரு ஆய்வு முடிவு தெரிவிக்கிறது. 10000 மணி நேரப் பயிற்சி மட்டும் போதாது. தவறான பயிற்சியாக இருந்தால், தவறான ஒரு திறமையாளராகவே அவர் உருவாக முடியும். எனவே, பயிற்சி – பின்னூட்டம்- மாற்றுதல் – பயிற்சி –பின்னூட்டம் என்றே ஒரு சுழற்சி, நல்ல திறமைசாலியொருவரை உருவாக்க முடியும்.

தானியங்கு நிலையில் மூளையின் வேலையை அதிகம் நம்பிவிடமுடியாது. பழக்கங்கள் கிட்ட்த்தட்ட 80 சதவீதம் நமது இயக்கங்களைத் தீர்மானிக்கின்றன. இது நம்பமுடியாத ஒன்று. நாம் என்னமோ, திறமையாக , தருக்க ரீதியாக, சிந்தித்து மட்டுமே செயல்ப்டுவதாக ந்னைத்துக்கொண்டிருக்கிறோம். உண்மையில் பழக்கங்கள் நம் இயக்கங்களையும், சிந்திக்கும் வித்த்தையும் பெருமளவு தாக்கியிருக்கின்றன.

இந்த நிலையில் நமது யோசிப்பைப் பற்றி யோசிப்போம். நமது பழக்கங்களின் அடிப்படை ஒன்றில் “ உன்னைப் பற்றி கிண்டலாகப் பேசினால் இந்த கெட்டவார்த்தை சொல்லு” என்று அழுத்தமாக இருந்தால். இண்டெர்வியூ ஒன்றில், வேண்டுமென்றே கேட்கப்பட்ட நக்கலான கேள்விக்குப் பதில் அந்த கெட்டவார்த்தை இயல்பாக வந்துவிழும். (வந்திருக்கிறது. கேட்டிருக்கிறேன்). டேனியல் கானேமான் என்ற நோபல் பரிசு பெற்ற அறிஞர் இந்த இருவகையான மனத்தினை கிட்டத்தட்ட தானியங்கியான சிஸ்டம்1, தருக்க ரீதியான சிஸ்டம் 2 எனப் பிரித்தார். சிஸ்டம் 1 என்பது மிக்க் குறைவான நேரத்தில் எதிர்வின செய்வது. சிஸ்டம் 2 என்பது சற்றே பின்னடைந்து, சிந்தித்துச் செயலாற்றுவது. பழக்கங்கள், சிஸ்டம் 1ன் செயல்பட்டை முன்வைக்கின்றன.

இது போன்றே இயல்பு வாழ்க்கையில் நம் பதில் பழக்கத்தின் வகையில் அமைகிறது.  சிலர் பேசும்போது “ஐ மீன், .. யு நோ” என்று அடிக்கடி சொல்வது அவர்களுக்கே தெரியாத ஒன்று. பதில் சொல்லாக மட்டுமே இருக்கவேண்டுமென்பதில்லை. உடல் மொழியாகவும் இருக்கலாம். அது இன்னும் மோசம்.

நம் சிந்தனை , பழக்கங்களினால் தாக்கப்படுகிறபோது, சிந்தனை மொழியும் தாக்கப்படுகிறது. ஒரு செயலின் எதிர் வினையாக “ நம்மைப் பத்தி தப்பாத்தான் சொல்கிறார்கள்”என்பது பல முறை மனதில் தோன்றும்போது, அது பழக்கமாகிறது. சந்தேகம் என்பதும் ஒரு சிந்தனைப் பழக்கம். இது பெரிதாகும்போது டெல்யூஷனாக delusion மாறும்.

உடல் இயங்கும் பழக்கத்தை மாற்ற சார்லஸ் டுஹிக் ஒரு உத்தி சொல்கிறார் . எந்தப் பழக்கத்திற்கும் தூண்டுகோல், நமது எதிர்வினை, அதன் முடிவாக்க் கிடைக்கும் பயன் என்பன அவசியம். சிகரெட் என்பதைப் பார்த்தால், நம் எதிர்வினையாக சிகரெட்டை எடுக்கிறோம். அதன் முடிவாக ஒரு நிறைவு கிடைப்பதை உடல் எதிர்பார்க்கிறது.

அதே முடிவிற்கு , நம் எதிர்வினையை மாற்றிப் பார்த்தால்?  அதாவது, சிகரெட் புகைப்பதன் முடிவான நிறைவை,மற்றொரு வினை தருமானால்?

இப்படித்தான் நிக்கோடின் பட்டையின் பயன்பாடு புழக்கத்திற்கு வந்த்து. சிகரெட் என்ற தூண்டுதலுக்கு, நிறைவைத் தரும் நிகொட்டின் பட்டையை அணிவது என்ற எதிர்வினை, மெல்ல மெல்ல, புகைக்கும் பழக்கத்தை மாற்றிவிடுகிறது.

தூண்டுதல் – எதிர்வினை –முடிவு என்பதில் நடுவிலிருக்கும் எதிர்வினையை மாற்றுவது போல் , ஒரு தூண்டுதலுக்கும், நமது பதிலான எதிர்வினைக்கும் நடுவே, நமது கிரகிப்பு , சிந்தனை என்பதை மாற்றிப் பார்த்தால்?

ஆக்க நிலை அனிச்சைச்செயல்கள் இதனை எளிதில் செய்ய விடாது. எனவே, ஒரு தூண்டுதல் கிடைத்த்தும், அது மூளையில் எதனால் கிரகிக்கப்படுகிறது என்பதை கண்டு, அதனை மாற்ற முயற்சிக்கப் பழக வேண்டும்.

பயப்படும்படியான ஒரு உருவம் முன்னே வந்தால், அமைக்டிலா பணி செய்துவிடும். கவலையில்லை. ”உனக்கெல்லாம் மூளையே கிடையாதாடா?” என்ற கேள்விக்கு. “இப்படி எவனாச்சும் கேட்டான்னு வையி.. பிச்சிறுவேன்” என்று பலகாலமாகச் சொல்லி வந்திருந்தால், கைதான் பேச வரும். இது தானாக வரும் எதிர்வினை என்றால், எப்படி இதனைத் தடுப்பது?

எனவே, ஒரு சிறு விதியைக் கவனமாக உள்வாங்குவோம்.

ஒவ்வொரு தூண்டுதலுக்கும், பதிலுக்கும் நடுவே, ஒரு இடைவெளி இருக்கிறது. அது சிந்திக்க வேண்டிய கால இடைவெளி. அதனைப் பயன்படுத்தி, அதன்பின் பதில் சொல்லவேண்டும்.

இதன்படி, யதார்த்த கால அவகாசமாக 5 நொடிகள் என்பதை கணக்கில் வைக்கலாம்.

“உனக்கு மூளையே கிடையாதாடா?” என்று கேள்வி வருகிறது. 1-2-3-4-5 என்று மனதில் கணக்கிட்டு அதன்பின் பதில் சொல்லிப் பாருங்கள். உங்கள் பதில் வேறாக இருக்கலாம்.

இந்த கால அவகாசத்தில் மூளை தன்னில், எந்த உறுப்பு பதில் சொல்லவேண்டுமென்பதைத் தீர்மானிக்கிறது. இதன் விளைவு, பெரும்பாலும், பெருமூளையின் நடுப்பகுதி,  முன்பகுதி பதில் சொல்வதில் ஈடுபடுகிறது. இந்த கால அவகாசம் மிக முக்கியம்.

சில நேரங்களில், கால அவகாசத்துடன், இரத்த அழுத்த்த்தைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டிய அவசியமும் நேரிடுகிறது. மூச்சை மெதுவே இழுத்து, அடக்கி,மெல்ல வெளியிடுவது நல்ல பயனைத் தரும்.  சிறு சிரிப்பு, அனைவரையும் சுற்றி மெல்ல நோட்டமிடுதல், போன்றவையும், பயனளிக்கும். சிலருக்கு இரு நொடிகள் போதும்., சிலருக்கு பத்து நொடிகள் தேவைப்படலாம்.

இந்த கேள்வியை விட சில மோசமானவை சமூக வலைத்தளங்களில் வரும் சில வீடியோக்கள், புகைப்படங்கள், உணர்ச்சி பூர்வமாக எழுதப்பட்ட பதிவுகள். இவற்றிற்கு உடனடியாகப் பதிலளிக்கத் தோன்றினால்,  மேலே சொன்ன உத்தியைப் பயன்படுத்துங்கள்.உணர்வைத் தவிர்க்க, அடுத்த பதிவிற்குச் செல்லுங்கள். தூண்டுதல் மாறும்போது, பதிலும் மாறும். பல கம்பெனிகள், தங்கள் பணியாளர்களின் சமூக வலைத்தள இயக்கங்களைக் கவனிப்பதற்குக் காரணம், அவர்களது உணர்வு எதிர்வினைகளை அறியும் நோக்கமும்தான்.

சில நொடிகள் நேர அவகாசம் நேரே யோசிப்பதை வலுப்படுத்தும். சிஸ்டம் 2க்கு நமது எதிர்வினையாற்றல், சிந்தனைகளைக் கொண்டுவர சற்றே முயல்வது நல்லது.

நேரா யோசி _4

எதிரி  4 :  குறுக்கான இடையாடல்கள்.

”’பட்டுக்கோட்டைக்கு வழி சொல்லுடா’ன்னா, ’கொட்டைப் பாக்கு பத்து பணம்’ங்கான்”  என்று ஒரு பழமொழி உண்டு. கேள்வி ஒன்றுக்குச்  சம்பந்தமில்லாத பதில் வருவதில் உண்டான எரிச்சலை இது போன்ற பழமொழிகள் வெளிக்காட்டுகின்றன. ஏன் எரிச்சல் வரவேண்டும்? அவர் காதில் பட்டுக்கோட்டை என்பது , கொட்டைப்பாக்கு என்று கேட்டிருக்கலாம். அல்லது அவர் வேறு சிந்தனையில் இருந்திருக்கலாம். இது அவரது புரிதலில் தவறு. பிறரின் தவறான புரிதல் நமக்கு ஏன் எரிச்சலை மூட்டுகின்றது?

உங்கள் வீட்டில் விருந்தாளிகள் வந்திருக்கிறார்கள். ஏ.டி.எம்ல் பணம் எடுக்கவேண்டுமென்பது நினைவில் வரும்போது யாரோ ஒருவர் ‘காபி வேணுமா?’ என்கிறார். நீங்கள் ஆமாம் எனத் தலையாட்டிவிட்டு, காபி வருகையில் “யார் கேட்டது?” என்கிறீர்கள்.. உரையாடலில் தவறுதலான புரிதல் இல்லை. ஆனால் பதில் தவறு. ஒரு உரையாடலில் நாம் ஈடுபட்டிருக்கும்போது கவனம் சிதறும் வாய்ப்புள்ளது.

கவனம் என்பது குவியத்தின் ஒரு படிநிலை. ஒரு செயல்பாட்டில் ஒரு நிலையை மூளை தானியங்கி நிலைக்குக் கொண்டுசெல்வதில் வரும் பிழையில் உரையாடல் பிழைகள் ஏற்படுகின்றன. குவியம் என்பது, கவனம் என்பதோடு, அவயங்களின் உள்வாங்குதலும் கவனத்தோடு இயைந்து இயங்கும் ஒரு நிலை. குவியத்தில் இருநிலைகளைச் சொல்ல்லாம். ஒன்று தற்காலிக்குவியம். அந்த நேரத்தில் மட்டும் மீண்டும் நமது உடலுறுப்புகளையும், மனத்தையும் ஒருங்கிணைக்கும் இயக்கம். மற்றது நீண்டகாலக் குவியம். நாட்களாக, வருடங்களாகத் திறனுடன் ஒரு செயலைச் செய்யும் ஆற்றல்.

உரையாடலில், கேள்வி கேட்டவர் நீங்களென எடுத்துக்கொள்வோம். உங்களுக்குத் தவறான பதில்களால் எரிச்சல் வருகிறது. ”எங்கயோ நினைச்சுகிட்டு பேசக்கூடாது. சொல்றது காதுல விழுதா?” நாம் ஒழுங்காகத்தான் கேட்டோம்.

நமது எதிர்பார்ப்பு என்பது வேறு வகையானது.” நான் சொல்வதைச் சரியாகத்தான் சொல்கிறேன். கேட்பவருக்கு மிகச்சரியாக அது புரியும்வகையில்தான் சொல்கிறேன். எனவே எனக்கு வேண்டிய பதில் வரவேண்டும்” இதுதான் நமது அச்சமய, தற்காலிகக் குவியத்தின் எதிர்பார்ப்பு. இந்த தற்காலிகக் குவியத்திற்காக உடல் செலவிடும் சக்தி , நீடித்த நேரத்திற்குத் தேவைப்படும் ஆற்றலை விட அதிகமானது. எனவே, சரியான பதில் கிடைக்காதபோது , ஏமாற்றங்கள் எரிச்சலைத் தோற்றுவிக்கின்றன. கேள்வியின் நேரமும், பதிலின் அவகாசமும் மிகக் குறுகிய காலகட்டத்தவை.  ஏமாற்றத்தின் ஆழம் அதிகம்.

நீடித்த காலத்தின் குவியம், ஆயத்தங்களைக் கொண்டு துவங்குவது. என்ன செய்யவேண்டுமென்பதையும், எப்படிச் செய்ய வேண்டுமென்பதையும் முன்கூட்டியே தீர்மானித்துக் கொள்கிறோம். அதன்படி நடக்க எத்தனிக்கையில், வரும் இடையூறுகளையும் மனம் எதிர்பார்த்து, அதற்கு ஏற்ப தன் பதில்களை முன்கூட்டியே தயார் செய்து வைத்துக் கொள்கிறது.

இரண்டு மணி நேரம் தொடர்ந்து படிக்கப் போகிறோம் என உறுதி எடுத்துவிட்டால், ” அம்மா, படிக்கப் போறேன். அக்கா கிட்ட சொல்லிவை. அத எடுக்க வர்றேன், இதை எடுக்க வர்றேன்னு ரூம்ல அனாவசியமா தொல்லை பண்ணக்கூடாது” என்றோ, அம்மா பத்து தடவை கூப்பிட்டபின் “ம்” என்று பதில் சொல்லவோ நாம் ஆயத்தப்படுத்திக் கொள்கிறோம் எதிர்பார்த்த விளைவுகளை நாம் நோக்கியிருப்பதால், நமது தேவைகளும் அதற்குள் அடங்கிப் போகின்றன.

இடையூடல்கள் என்பன பரிமாற்றத்தைச் சேர்ந்தவை. பரிமாற்ற பகுப்பாய்வுகள் நாம் மூன்று நிலைகளில் இருப்பதாகச் சொல்கின்றன. பேரண்ட், அடல்ட் , சைல்டு என அவை வகைப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. நாமாக அனுமானித்துக் கற்றவற்றை பேரண்ட் எனற நிலையாகவும்  உணர்ச்சி வயமான தகவல்நிலைகள் சைல்டு என்பதாகவும், இவை இரண்டையும் சரிதூக்கிப் பார்த்து , எந்த இட்த்தில் எது தேவையோ அவ்வாறு பரிமாற்றம் செய்வது அடல்ட் என்ற நிலையாகவும் பரிமாற்ற பகுப்பாய்வு வரையறுக்கிறது.  இதில் ஒரு நிலையில் இருந்து பேசி, வேறொரு நிலையிலிர்நுது பதிலை எதிர்பார்க்கையில், சம்பந்தமேயில்லாமல் வேறொருந் நிலையிலிர்நுது பதில் வரும்போது எதிர்பார்ப்பு சிதைகிறது. ஏமாற்றம், கோபம் எரிச்சல் பொங்குகிறது.

உதாரணமாக, “ இன்னிக்கு ரஜினி படம் ரிலீஸு. ப்ரெண்ட்ஸோட பாத்துட்டு வரட்டுமா?” என்று ஆசையுடன் ( சைல்டு – உணர்ச்சி) கேட்கையில் , “ அடுத்த மாசம் செமஸ்டர் . படிக்கற வழியப் பாரு” என்று பதில் ( பேரண்ட்- முன்முடிவு) வருகையில் எரிச்சல் வருகிறது.

சைல்டு எதிர்பார்த்தது, போயிட்டு வா” என்ற அல்லது “ இன்னிக்கு செம கூட்டமா இருக்குமே? இன்னொருநாள் நாமெல்லாரும் போவமா?” என்ற அடல்ட் நிலை பதில். வந்ததோ, பேரண்ட்டில் இருந்து… இது குறுக்கான இடையூடல். ஈடுபட்டோர் அனைவருக்கும் ஏமாற்றம். எரிச்சல்.

இந்த குறுக்கான இடையூடலைத் தவிர்க்க வழியென்ன? நாம் எப்படிக் கேட்டாலும், எதிரே இருப்பவரின் மன நிலையல்லவா , இடையூடலை வழி நட்த்துகிறது? என்பது  சரியான கேள்விதான். ஆனால், நமது எதிர்பார்ப்பு என்பது ஏமாற்றமாக விரியாமல், ”சரி, இவங்க மன நிலைமை வேற” என்ற புரிதல், வேறுவகையில் கேள்வியையோ, அல்லது உரையாடலையோ நகர்த்திவிடும். எதிர்பார்ப்பின் பதில் கிடைத்தாலும், கிடைக்காவிட்டாலும், பதிலை உள்வாங்க சில நொடிகள் எடுத்துக்கொள்வது பெரும்பலனைத் தரும்.

இதனால்தான் குழந்தைகளின், “ அம்மா, அப்பாகிட்ட கேட்டு சொல்லேன்” என்பது ஒரு நல்ல உத்தி. அம்மாவுக்கு , அப்பாவின் உடல் மொழியும் தெரியும். எது நல்ல நேரமென்பதை அவள் சரியாகக் கணக்கிட்டுக் கேட்பாள். தெரிந்தோ தெரியாமலோ, உடல்மொழியின் அவசியத்தை, வீட்டிலிருப்போர் கவனித்து உள்வாங்கி விடுகிறார்கள்.

நேராக யோசிப்பதில் நமது பரிமாற்றங்களின் விளைவுகளையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டு, நமது இயக்கங்களை மாற்றியமைப்பதும் அடங்கும். எதை யோசிக்கிறோம்? என்பதுடன், இதன் ஆக்கத்தின் விளைவிற்கு என் சிந்தனை, எப்படி இருக்குமென்பதையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டால், நாம் விழையும் விளைவுகளுக்குச் சாதகமாகவோ, எதிராகவோ வரும் வினைகளை முன்கூட்டியே எதிர்பார்த்து,ஏற்கவோ,   தவிர்க்கவோ இயலும்.

நேரா யோசி _3

எதிரி  3  : சுயக்கற்றலும் சாய்வு நிலைப்படுகளும்.

தினசரி ஒன்றை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறீர்கள் ‘ போதைப்பொருட்களுடன் சென்னை விமான நிலையத்தில் இருவர் சிக்கினர்” மேற்கொண்டு வாசிப்பதை இப்போது நிறுத்துங்கள்.

அந்த நபர்கள் குறித்துக் கீழ்க்கண்ட கேள்விகளுக்குப் பதிலை அனுமானியுங்கள்.

1. இவர்கள் எந்த நாட்டைச் சார்ந்தவர்கள்? இந்தியராக இருந்தால், எந்த மாநிலத்தைச் சார்ந்தவர்கள்?

2. அவர்களது பாலினம் என்ன?

3. அவர்களது வயது என்ன?

உங்கள் பதில் கீழ்க்கண்டவற்றில் எத்தன சரியாக இருந்தன?

1. வெளிநாட்டவராக இருந்தால், ஆப்பிரிக்க நாட்டவர், அவர்கள் கறுப்பர்கள் . இந்தியராக இருந்தால் வடகிழக்கு மாநிலத்தவர்.

2. ஆண்கள்.

3. இளைஞர்கள் 20-30 வயதிற்குட்பட்டவர்கள்.

இதில் பெரும்பாலும் சரியாக இருந்தால் சற்றே உண்மைச்செய்திகளைப் பார்ப்போம்.

1. கடத்துபவர்கள் பெரும்பாலும் இந்தியர்கள் .அந்நிய நாட்டவர்களில் பெரும்பாலோர் நேபாளிகள், நைஜீரியர்கள் , பர்மாக்காரர்கள்.

2. பிடிபட்டவர்களில் 25% க்கு மேல் பெண்கள் ( பஞ்சாப் மாநிலம்).

3. 30% க்கு மேல் இருப்பவர்கள் , 40-50 வயதினர். போதைக்கும்பல் ராணிகளாக இருப்பவர்கள் பலர், அதிலும் 45 வயதிற்கு மேற்பட்டவர்கள் 50%.

நமது அனுமானத்திற்குக் காரணம், இதுவரை நாம் படித்து, பார்த்து வந்த செய்திகள். மீண்டும் செய்திகள் காணக்கிடைக்கும்போது ,பழைய செய்தியை மனம் நிகழ்காலத்திற்கு நீட்டுகிறது. இந்த தன் அனுபவ ரீதியான சுயக் கற்றல், Heuristic எனப்படும். இது போல, தீவிரவாதிகள் என்றாலே குறிப்பிட்ட சமூகத்தினர் உங்கள் மனதிற்கு வருமானால், அதுவும் தன்னனுபவக் கற்றலின் நீட்சியே.

சாய்வுநிலை என்பது, இக்கற்றலின் வழியே நிகழ்வுகளைக் குறித்த, மக்களைக் குறித்த அனுமான்ங்கள். அமெரிக்காவில் , தாடி வைத்திருந்த ஒரேகாரணத்திற்காக தீவிரவாதி எனத் தவறாக எண்ணப்பட்டுக் கொலை செய்யப்பட்ட சீக்கியர்கள் பற்றி வாசித்திருக்கிறோம். நம்மூரில், சற்றே மூக்கு சப்பையாக, கண்கள் இடுங்கி இருந்தால் சீனாக்காரன் என்கிறோம். உண்மையில் அவர் சுத்த இந்தியனான அஸ்ஸாமியோ, மிஸோரக்காரனாகவோ இருக்கலாம். உடனே நாம் அவர்களை நம்பகமற்ற கண்கொண்டு பார்க்கிறோம். இது சாய்வு நிலை.

வெள்ளைக்காரனெல்லாம் அறிவாளி என்பதாக நம்மூரில் இன்றும் பல கம்பெனிகளில் பார்க்கிறோம். நாம் சொல்வதைத்தான் அவர்களும் சொல்வார்களென்றாலும், அவர்கள்  வந்தால், அதீத உபசரிப்பு, மரியாதை, அவர்கள் சொல்வதை அப்ப்டியே நம்புவது என்பது இன்றளவும் நீடிக்கிறது. இதெல்லாம். ”வெள்ளையாயிருக்கறவன் பொய் சொல்லமாட்டான்” என்பது அப்பட்டமான சாய்வுநிலை வெளிப்பாடு.

தருக்கத்துடனான சிந்தனை, மூளையின் முன்பக்கத்திலிருந்து வருமுன்னரே இந்த வெளீப்பாடு வந்துவிடுகிறது. இவை, உணர்ச்சிகளின் மூலமான அமைடிலாவின் பணி மட்டுமல்லாது, தவறான செய்திகளை மூளை எடுத்து முன்வைப்பதன் விளைவும்தான்.

டேனியல் கானேமான் என்ற நோபல் பரிசுபெற்ற உளவியலாளர் எழுதியிருக்கும் Reading Fast and Slow என்ற புத்தகத்தில் தன்கற்றலும்,சாய்வுநிலைப்பாடுகளும் பற்றி தெளிவாக்க் குறிப்பிடுகிறார். துரிதமாகச் சிந்தித்துச் செயல்பட வேண்டியவேளையில் தருக்கத்திற்கு அதிக இடமில்லை. கார் ஒன்று முன்பு வேகமாக வரும்போது, இது எத்தனை கிமீ/மணி வேகத்தில் வருகிறது? நான் வலப்புறம் ஒடவேண்டுமா? அல்லது இடபுறமாகவா? என்றெல்லாம் சிந்திக்காது, உடனே ஒரு முடிவை நாம் எடுக்கிறோம். இந்தக் கண நேர முடிவுகளை எடுப்பது மூளையின் நடுப்பகுதி. அது பிற உணர்வுகளின் செய்திகளை உள்வாங்கும் பகுதிகளிலிருந்து வரும் செய்திகளுக்கு ஏற்ப , தனது நினைவுக் கிடங்கில் இருக்கும் செய்திகளைக் கொண்டு முடிவெடுக்கிறது. இது துரித சிந்தனை.

45லட்சம் பெறுமான நிலப்பகுதியை 20 லட்சத்தில் ஒருவர் தருகிறார். அதுவும் ஐந்து நிமிடத்தில் பதில் சொல்லவேண்டும்’ என்று ஒரு செய்தி வந்தால், உடனே நாம் முடிவெடுப்பதில்லை. ஒரு சந்தேகம் வருகிறது. ஏன் இப்படி அடிமட்ட விலையில் விற்கிறான்? ஏதோ வில்லங்கம் இருக்கு. மேற்படித் தகவல்களை சேகரிக்கிறோம். அல்லது விலகிப் போகிறோம். இது மெதுவாகச் செயல்படும் சிந்தனை. இதனை முடிவெடுப்பது… மூளையின் முன்புறப் பெருமூளைப் பகுதி.

குறிப்பிட்ட பண்புகளை ஒரு சமூகத்திற்கே பொதுவானதான பண்பாக ஏற்றிச் சொல்லும் profiling என்பதும் தன்கற்றலும், சாய்வுநிலைப்படுளுமான  சிந்தனையின் வெளீப்பாடுதான். ”பஞ்சாபிகள் எல்லாருமே  தண்ணியடிப்பார்கள். பெரிதான குரலில் பேசுவார்கள். ஏமாற்றுக்காரர்கள், ஆடம்பரமான வாழ்விற்காக அலட்டிக்கொள்வார்கள்”என்று பரவலான ஒரு கருத்து உண்டு. இதில் எத்தனை சதவீதம் உண்மை என்பதை டில்லியிலும், பஞ்சாபிலும் வாழ்ந்தவர்கள் தன் அனுபவமாகச்  சொல்லட்டும். ஆச்சரியப்படுவோம். பொதுவான கருத்தாக அதனை ஒத்துக்கொள்பவர்கள் “ஆனா, எங்க வீட்டுக்கு மேலே ஒரு சர்தார்ஜி இருந்தான். நம்பமாட்டே, அமைதியா, மரியாதையாப் பேசுவான். எக்ஸாம் இருக்குனா, காலேல வந்து கால்ல விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கிட்டுப் போவான்” இது போன்றவற்றைப் பலர் சொல்லிக் கேட்டதுண்டு. ஏன் , எனக்கே அனுபவம் உண்டு.

ஆக, நம் சுயக்கற்றல் , சாய்வு நிலைப்பாடுகள் பொய்யானவையா? அப்படியானால், இவை ஏன் வளர்ந்து வந்திருக்கின்றன? சுயக்கற்றல் தவறல்ல. ஆனால் நாம் அதனை எல்லாவற்றிற்கும் நீட்டிப்பதுதான் தவறாகிவிடுகிறது. எங்கோ நடந்த நிகழ்வுகளை அடிக்கடி நினைத்துப் பொருத்திப் பார்ப்பது, எச்சரிக்கைக்காக மூளை கொண்டுவரும் செய்திகளை இயங்குதளத்தில், அமைக்டிலா மூலம் செயல்பாட்டாக இறக்கியதுதான் தவறு.

ஸ்டீஃபன் கோவே Seven Habits of Effective People என்ற புத்தகத்தில் எழுதுகிறார் “ ஒரு தூண்டுதலுக்கும், அதன் எதிர்வினைக்கும் நடுவே, எவ்வகையான எதிர்வினையை நான் ஆற்ற வேண்டும் என்று தீர்மானிக்கும் இடைவெளி இருக்கிறது. அதில் பொருத்தமான எதிர்வினையைத் தீர்மானிக்கும் அறிவும், உரிமையும் நம்மிடம் இருக்கிறது”

இதுதான் அமைக்டிலாவின் எதிர்வினைக்கும், பெருமூளையின் முன்புறப்பகுதியின் எதிர்வினைக்கும் நடுவே நாம் தேர்ந்தெடுக்கும் முதிர்வின் அறிமுகம். இந்த உரிமையை நாம் எப்போதும் தன்னுணர்வாகக் கொண்டிருந்தால், அதுவே சரியான எதிர்வினையைத் தேர்ந்தெடுக்கத் தூண்டிவிடும். சரியான மன ஆளுமைக் குவியம், தன்னுணர்வுடன், தன் எதிர்மறை இயக்கத்தைச் சரியான தோற்றுவாயிலிருந்து (அமைக்டிலா, பெருமூளையுன் முற்பகுதி) வெளிக்காட்டும். இது நேராக யோசிப்பதன் அடையாளம்.

நேரா யோசி – 2

எதிரி 2 : பின்னூட்டமற்ற போக்கு.

ரமேஷ் சிவசாமி, பெங்களூரில் ஒரு பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் நடுநிலை மேலாளர். 35 வயதில், ஹெப்பாலில் 2BHK வீடு, இரு மகள்கள், மென்பொருள் கம்பெனியொன்றில் வேலை செய்யும் 28 வயதான மனைவி என்று , சாஃப்ட்வேரில் சுவாசிக்கும் சாதாரண பெங்களூர்வாசி. ஒரு புல்லட் வைத்திருந்தவர், எல்லாரும் ஒரே நேரத்தில் செல்ல முடிவதில்லை என்று,  ஒரு சுசூகி டிஸைர் கார் சமீபத்தில்தான் வாங்கினார்.

ரமேஷ் சிவசாமி முந்தாநாள் அதிகாலை மூன்றரை மணியளவில் இறந்து போனார்

”திடீர்னு நெஞ்சு அடைக்கிறதுன்னு சொன்னாரு. தண்ணி கொண்டு வர்றதுக்குள்ள…” என்று கேவும் அவர் மனைவியிடம் சிறிது சிறிதாக்க் கேட்டு, ரமேஷ் வேலைபார்த்த கம்பெனியின் மனித வளத்துறை அறிந்த ஒரு செய்தி “ரமேஷ்க்கு ஒரு மாதமாக தோள்பட்டை வலி, ரத்தச் சர்க்கரை அளவு 240”.

“நல்லாத்தான் இருக்கேன்” என்றார் ரமேஷ், ஒரு வாரமுன்பு,  தனது புல்லட் 350யை கிளப்பிக்கொண்டே. “பாருங்க, புல்லட் எடுக்க முடியுது, காலேல வாக்கிங்க் போறேன்”

பின், எப்படி?

”அவன்  அறிகுறிகளைச் சரியாகக் கவனிக்கவில்லை “ என்றார் மருத்துவ நண்பர் ஒருவர். “ரமேஷ் இதைச் சொன்னப்போ, ’எதுக்கும் ஒரு இ.ஸி.ஜி எடுத்துரு”ன்னேன். நல்லாத்தான் இருக்கறேன். காசு புடுங்கறதே ஒங்களுக்கு வேலை”ன்னு திட்டிட்டுப் போனான்” என்றார்.

“நல்லாத்தான் இருக்கிறேன்’ என்பது மனத்தளவில் நல்ல சிந்தனை. ஆனால் உடல், புற வயக் காரணிகள் தரும் பின்னூட்டங்களை, எவ்வளவு சிறியதாக இருப்பினும் அதன் மீது ஒரு கவனம் வைக்கவேண்டும். நம் குவியம், சற்றே அவற்றின் தாக்கம் மீது திரும்பவேண்டும். இல்லையா? “

“கரெக்ட். ஆனால் அதில் சில சிக்கல்கள் இருக்கின்றன. ரமேஷ் கொஞ்சம் பயந்த சுபாவம். அது ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்”

“ஸாரி” என்றேன் “ ரமேஷ் அதிகம் கவலைப்படுகிற டைப். சவால்கள் வராமல் இருப்பதற்காக , முன்கூட்டியே திட்டமிடவேண்டுமென்பான். ப்ரச்சனைகள் இருந்தால், அவற்றைத் தவிர்க்கப் பார்ப்பான். அதற்கும் கவனத்திற்கும் என்ன தொடர்பு?”

“அதைப் பற்றி அப்புறம் பார்ப்போம். இப்ப கொஞ்சம் விலகி, மூளையின் சில உறுப்புகளையும் அவற்றின் இயக்கத்தையும் பற்றி கொஞ்சம் புரிஞ்சுக்குங்க” என்றார் டாக்டர்.

கொஞ்சம் பொறுமையாக கவனமாக, அடுத்த ஒரு பத்தி வாசித்து நினைவில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள். இனி வரும் பத்திகளை அறிய இது பயன்படும்.

மூளையின் நான்கு பகுதிகளில் இரு பகுதிகள் பெருமூளை மற்றும் லிம்பிக் அமைப்பு.  லிம்பிக் அமைப்பின் ஓருறுப்பு அமைக்டிலா என்பது பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பே பரிணாமத்தில் வளர்ந்த ஒன்று. இது உணர்ச்சி வயமான ஆளுமையின் இடம். தன்இயக்கம், புறவயத் தூண்டுதலுக்கான உடலின் எதிர்வினை என்பனவற்றை அமைக்டிலா கவனித்துக் கொள்கிறது. திடீரென பலத்த ஒலி கேட்டால், நாம் பதறுகிறோம். உடலின் இந்த எதிர்வினையை அமைக்டிலா தூண்டுகிறது. பலத்த ஒலி, திடீர் நிகழ்வுகள் , இதயத் துடிப்பை அதிகமாக்கி, ரத்தத்தை அதிக அழுத்தத்தில் உடலெங்கும் செலுத்தி, பரபரப்பூட்டும் அட்ரினலின் போன்ற ஹார்மோன்களை சுரக்கவைத்து… கிட்ட்த்தட்ட , கற்கால மனிதன் , சிங்கத்தைப் பார்த்தால் ஓட முயற்சிக்கும் இயக்கத்திற்கு நம்மைத் தயாராக்குகிறது.  இதன் வேலை இன்றும் தொடர்கிறது. என்ன, இப்போது சிங்கம் வரத்தேவையில்லை. ஹலோ என்றாலே அரைமணி நேரம் அறுக்கும் எதிர்வீட்டு ரைடயர்டு சதாசிவம் வந்தால் போதும்.

கடந்த சில ஆயிரம் ஆண்டுகளாக பாலூட்டிகளுக்கு அதிகமாக வளர்ந்த ஒரு பகுதி, பெருமூளை. இதனாலேயே இதற்கு நியோ (புதிய) கார்ட்டெக்ஸ் என்றொரு பெயரும் உண்டு .. இதன் முன்புறப்பகுதியை pre frontal cortex என்கிறார்கள்.   இது , அக , புற வயமான தூண்டுதல்களை, தகுந்த செய்திகளுடன்,  தருக்கத்துடன், மட்டுப்படுத்தப்பட்ட உணர்ச்சிகளுடன் ஆராய்ந்து , நம்மைச் செயல்பட வைக்கிறது.

எனவே, நமது அறிதலிற்கும் ,  எதிர்வினைகள் உருவாகுதலுக்கும் இரு சாத்தியங்கள் இருக்கின்றன. அமைக்டிலாவின் அட்டகாசம் மற்றும் பெருமூளையின் பாதுகாப்பு.

நமது எதிர்வினை எப்படி , எதன் மூலமாக இருக்கவேண்டும்?

இதற்கு ”பின்னூட்டத்தினைக் குறித்தான அறிதல் வேண்டும்” என்கிறார் டேனியல் கோல்மேன். எனவே பின்னூட்டம் பற்றி முதலில் பார்ப்போம்

அத்தியாயம் இரண்டில் “எங்கே ஓடுகிறேன்? என்ற கேள்வி முதலிலும், எப்படி ஓடுகிறேன் என்பது இரண்டாவதாகவும் இருக்கவேண்டும்.” எனப் பார்த்தோம்.  இப்போது இரண்டாவது கேள்வியைக் கவனிப்போம்.

இதனை, “ எப்படி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்?” என்ற தொடர்நிகழ்கால கேள்வியாக அடிக்கடி நம்மையும், நாம் நம்புகிறவர்களையும் கேட்டுக்கொள்ளவேண்டும் எனப் பொருள்கொள்ளலாம். இயங்குவதை விட,  பின்னூட்டம் பெற்று, இயக்கத்தைத் திருத்துவது அவசியம். ’நல்லாத்தான் போயிட்டிருக்கு’ என்ற நினைப்பு, இரு விதமான தவறுகளை நாம் அறியாமலே செய்விக்கிறது.

ஒன்று. பாதையிலிருந்து சிறிது சிறிதாக நாம் விலகிச்செல்வதை நாம் அறியாது போவது. Drifting என்று இதனைச் சுருக்கமாக அழைப்போம்.

எந்த இயந்திரமும், உயிரியும் சீராக ஒரே தளத்தில் எப்போதும் ஒரே மாதிரி இயங்குவதில்லை. அக மற்றும் புறவயக் காரணிகளால் , இயக்கம் தடுமாறுகிறது. மாட்டுவண்டிகளில் கட்டப்பட்டிருக்கும் மாடுகள் , எங்கு செல்லவேண்டுமென அறிந்திருந்து, மிகப்பழக்கமான பாதையில் செல்வதாக இருப்பினும், வண்டிக்காரர் அடிக்கடி அவற்றை நேராகச் செலுத்துவதைப் பார்த்திருப்போம். நேராக ஒரே ரோட்டில் செல்லவேண்டுமென்றாலும், ஓட்டுநர்கள் ஸ்டீரிங்க் வீல்-லை விட்டுவிடுவதில்லை. பின்னாலும், முன்னாலும் வருபவற்றை,  முன்னே பாதையிலிருக்கும் இடர்களை, வளைவுகளைக் கவனித்து ஓட்டவேண்டியிருக்கிறது.இந்தக் கவனம் என்பது ஒரு பின்னூட்டம்.

அதன் விளைவாக நாம் எடுக்கும் எதிர்வினைச் செயல்களை இருவகையாகப் பிரிக்கலாம். 1. திருத்தும் வித ஆக்கங்கள், 2. தடுக்கும் வித ஆக்கங்கள். ( Corrective Action, Preventative action). ஒன்று , ஒரு நிகழ்வின் பின்னான எதிர்வினை, மற்றது,நிகழ்வு வருமுன்னே எடுக்கப்படும் செயல்கள்.

பின்னூட்டங்கள் இவை இரண்டிலும் எது வேண்டுமோ, அதனை சரிவர எடுக்க உதவுகின்றன. நமது கிரகிப்புத் திறன் , பின்னூட்டங்களை எடுக்கும் விதத்தைப் பொறுத்தே நமது எதிர்வினைகள் அமைகின்றன. இந்த எதிர்வினைகள்தாம் ‘வினையாக” வந்து முடிகின்றன.

“நீ பெயிலாப் போவே” என்று அப்பாவோ, ஆசிரியரோ சொல்கிறார் என்றால் கேட்கும்போது அது ஒரு திட்டு. கொஞ்சம் நமது வகையில் நேராக யோசித்தால், எதிர்மறை உணர்வு சார்ந்த பின்னூட்டம்.  நாம் இதனை “ வந்துட்டார்யா, அட்வைஸ் பண்ணறது மட்டுமே வேலை” என்று சலிப்புடன் எடுக்கலாம். அல்லது “ என்னைப் பிடிக்கல இவருக்கு, அதான் திட்டறாரு” என்று கோபப்படலாம்.இவை இரண்டும் மூளையின் அமைக்டிலா என்ற உறுப்பின் இயக்கம். உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பு நம் சிந்தனையைத் தாக்கினால் அது அமைக்டிலாவின் வேலை!

இந்த இரண்டு சிந்தனையிலும் விலகி , அதே உணர்வுத்தாக்கத்தில் மற்றொன்று செய்யலாம். அது விளக்கம் கேட்கும் கேள்வி.  “ எதை வைத்து இப்படிச் சொல்றீங்க?” என்ற கேள்வி , நம்மைத் திட்டுபவரிடம் கேட்க வாய்ப்பு இருக்குமானால், அப்படி ஒரு உரையாடல் சாத்தியமானல், தயங்காமல் கேளுங்கள். இது இருவகையில் பயன்படும்.

ஒன்று. நம் மனத்தில் இருப்பது, ஒரு பகுத்தாய்வுச் சிந்தனையின் வெளிப்பாடான கேள்வியாக வருகிறது. இதன் பதில் ஒரு பின்னூட்டமாக அமையும் வாய்ப்பிருக்கிறது.

பின்னூட்டத்தின் எதிர்வினை உணர்வு பூர்வமாக அமைக்டிலாவின் தாக்கமாக அமையும் வாய்ப்பு இப்போது கணிசமாகக் குறைகிறது. கிட்டத்தட்ட 60% அமைக்டிலாவின் தாக்கம் குறைவதாக சில ஆய்வுகள் சொல்கின்றன. இதன்பின்னும் உணர்வு பூர்வமாக நம் எதிர்வினை அமையும் வாய்ப்பு இருக்கிறதென்றால், செய்யவேண்டியது.. ஆம் , நீங்கள் நினைப்பது சரி “ஏன் இப்படிச் சொல்கிறீர்கள்?” என்ற கேள்வியை மீண்டும் தொடுப்பது. இதன் பதில் ஒரு பின்னூட்டம். மீண்டும் கேள்வி , பின்னூட்டம். ஒரு சுழற்சியில், இது போகப்போக, இறுதியில் , அவர் அப்படிச் சொன்னதன் காரணம் வேறாக இருப்பதைக் காண முடியும். அல்லது , காரணமே இன்றி அவர் கத்தியதை அவரே உணரவும் வாய்ப்பு இருக்கிறது.

எல்லா உரையாடல்களும் இப்படி எம் ஜி யார் பட முடிவு போல ‘சுபம்” என முடிந்துவிடாது. வாக்குவாதமும், விவாதமுமாகத் தொடர வாய்ப்பு இருக்கிறது. இது எதிராளியின் அமைக்டிலாவின் ஆதிக்கத்தையும் பொறுத்தது. எனவே, பின்னூட்டத்தின் பின் நிற்கும் நிலையை சற்றே நிதானமாக நோக்குங்கள். எதிரே இருப்பவர் காட்டுமாட்டுத்தனமாக, சற்றும் தருக்கமில்லாமல் கத்திக்கொண்டே போனால், விவாதத்தைத் தொடர வேண்டாம். ஏனெனில் தேவையற்ற விவாதத்தில் வெற்றி பெற்றவர் என எவருமில்லை.

மற்றொன்று, நமது கேள்வி, நிதானமாக பகுத்தாய்ந்து, தருக்கத்தின் வழியாக வரும் பரிமாற்றமாக வெளீப்படுகிறது. இப்படிக் கேட்பதற்கு மூளையின் Pre frontal cortex வேலை செய்கிறது. இது தருக்கத்தின் இயங்குதளம். இதன் மூலம் வரும் பரிமாற்றங்கள், நம்மை உணர்ச்சியில் பொங்காமல் அமைதியாக நடந்துகொள்ள வைக்கும். எனவே, நாம் பிறரது சொற்களால், நடத்தையால் தூண்டப்பட்டாலும், நிதானம் இழக்காமல் செயல்படும் வாய்ப்பு அதிகம்.  ஒன்றும் பெரிதாகச் செய்துவிட முடியாவிட்டாலும், குறைந்தபட்சம், அனாவசியமான சொற்களைப் பேசவோ, நடந்துகொள்ளவோ மாட்டோம். அந்த அளவுக்கு பாதிப்பு தவிர்க்கப் படும்.

பின்னூட்டங்களின் ஆற்றலைப் புரிந்து கொள்ள , நம்மைப் பற்றிய  சுய உணர்வு நிலை அவசியம். “நான் ஒரு பின்னூட்டத்தை எதிர்பார்க்கிறேன்’ என்ற நினைப்பே, நமது அமைக்டிலாவை சற்றே அழுந்தச் செய்துவிடும். நிதானத்துடன் நமது நிலைப்பாடு இருக்கும்போது, எதிர்வினைகள் தருக்க ரீதியில், கட்டுப்பாடான உணர்வுடன் வெளீப்படுகிறது. நேராக யோசிப்பதன் ஒரு முக்கிய நிலை இது.

இது மற்றொரு கேள்வியைக் கொண்டுவருகிறது. நமது  மூளையின் கார்ட்டெக்ஸ்ஸின் முன் பகுதி,  எப்போதுமே , தருக்க நெறியில் ,பின்னூட்டத்தை உள்வாங்கிச் சரியாக செயல்பட, சிந்திக்க வைக்கிறதா? அமைக்டிலாவை விடுத்து, கார்ட்டெக்ஸின் முன்பகுதி வழியாக எதிர்வினையைக் கொண்டுவரும் ஆளுமையை வளர்ப்பது சாத்தியமா?   அப்படி வளர்க்க என்ன உத்தி இருக்கிறது?

இன்னும் சில எதிரிகளை அடையாளம் கண்டபின்னர், இது பற்றி நேராக யோசிப்போம்.

ஐந்து குண்டுகள் -2

அத்தியாயம் – 2

---

”பத்தமடைப் பாயென்ன, பாலென்ன தேனென்ன
பத்திரமா வச்சிட்ட பொன்னென்ன, பொருளென்ன
பட்டுமெத்தை கட்டிலிலே பெண்ணொருத்தி இருக்கையிலே
விட்டுவிட்டு மவராசா வீதியில் கிடந்தானே,
ராசா வீதியில் கிடந்தானே”

24 செப்டம்பர் 1905, டாக்கா.

டாக்கேஷ்வரி கோவிலின் அருகே வெண்குதிரையின் மேலிருந்து இறங்கியவனைக் கண்டு போலீஸ் அதிகாரி, புன்னகைத்தார் ஆண்டர்சன், ‘எங்கே நேரமாக்கி விடுவாயோ என்று பயந்துபோனேன்’. சற்றே பழுப்பும் இள நரையுமான மீசை தூக்கலாக நின்றிருக்க, ஆண்டர்ஸனின் பச்சைவிழிகள் விளக்கொளியில் அசாதரணமாகப் பளபளத்தன.

‘28ம்தேதி அன்று மஹாலய அமாவாசை’என்றார் ஒரு அதிகாரி. ‘காளிக்கு உகந்த நாள். அன்று உக்கிரமான தாக்குதல்களை எதிர்பார்க்கலாம்’ சீனியர் இன்ஸ்பெக்டர் சற்றே குரல் தாழ்த்தினார். அன்று இரு தரப்பினரும் வன்மையாக மோதிக்கொள்ள வாய்ய்பிருக்கிறது. இருள் வேறு துணை நிற்கும். ரத்த ஆறு பெருக்கெடுக்கும். வைஸ்ராய் வன்முறையை எப்படியும் தடுக்கச் சொல்லியிருக்கிறார்.

‘கர்ஸன்-னுக்கு டாக்கா பற்றி என்ன தெரியும்?’ ஆண்டர்ஸன், தன் கைத்துப்பாக்கியை சரிபார்த்துக்கொண்டான்..

‘ஆண்டர்சன், என்ன துப்பாக்கி அது?’

ஆண்டர்சன் அதனை உறையிலிட்டான் ‘வெப்லி. சொந்தமாய் வாங்கினேன். நவாப் எத்தனை படை வீரர்களை அனுப்பி வைக்கப் போகிறார்?’

‘இருநூறு வீரர்களை மட்டும் கொடுத்திருக்கிறார், நவாப் ஸலிமுல்லா. ஆண்டர்சன், எதோ விபரீதம் நடக்கப்போகிறதாக உள்மனம் சொல்கிறது’

‘உளறாதே. நொர்சிங்காப்பூர் கும்பல் டாக்காவிற்கு உள்ளே வரட்டும். காத்திருப்போம்’

சீனியர் கடுகடுத்தார் ‘உனக்கென்ன பைத்தியமா? அவர்களும் வந்தால் இங்கேயே சிறு சிறு தெருக்களில் ரத்த ஆறு ஓடும். அவரகளைத் தடுப்பது எப்படி, இவர்களை சிறை பிடிப்பது எப்படி என்பது பற்றி உன்னிடம் ஆலோசனை கேட்க அழைத்தால்…’

‘ஏன் இவர்களை சிறை பிடிக்கவேண்டும்? ஏன் அவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தவேண்டும்? சிறையெல்லாம் நிரம்பி வழியும். தடுக்கப்போகும்போது நமது ஆட்கள் அடித்துக் கொல்லப்படுவர். எனவே..’ ஆண்டர்ஸன் முகத்தில் ஒரு குரூர புன்னகை விரிந்தது. ‘நமது வீரர்களை குறுகலான சந்துகளை காப்பதை விட்டுவிட்டு , பெருவீதிக்கு மறுபுறம், மரங்களினூடே, பூங்காவினுள்ளே, போலீஸ் நிலையங்களினுள்ளே மறைந்து நிற்கச் சொல். நொர்சிங்கப்பூர் ஆட்களுக்கு , இவர்கள் இங்கே அடைபட்டிருப்பதாக தகவல் தெரிவித்துவிடு. இவர்களுக்கு , அவர்கள் வருவதை அறிவித்து விடு’

‘அதன்பின்?’

‘அதன்பின்.. உனது போலீஸ் படையை என் ஆணைக்குள் விட்டுவிடு. இருமணி நேரம் மட்டும்’ ஆண்டர்ஸனின் திட்டம் மெல்ல மெல்லப் புரியத் தொடங்க, சீனியர் இன்ஸ்பெக்ட்டருக்கு வியர்க்கத் தொடங்கியது.

‘ஆண்டர்சன். வேண்டாம்.. விஷப்பரீட்சை. இந்த இரு மதத்தவரும் மோதுவதை நீ பார்த்ததில்லை. அதன் நடுவே நமது வீரர்களை விடுவது சரியல்ல. வெறிகொண்ட யானைகளுக்கு இடையே எருதுகள் போவது ஆபத்து’

‘யானைகள் அடித்துக்கொண்டு பலவீனமானால், நரிகள் கூட கொன்றுவிடும். அவர்கள் ஆத்திரத்தை நமக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்து’ சீனியர் போலீஸ் அதிகாரி மிகவும் தயக்கத்துடன் அரை மனதாகச் சம்மதித்தார். அன்று இரவே, டாக்காவின் புற நகர்ப் பகுதியிலிருந்து மறைமுகமாக போலீஸ் வீரர்கள் நகருள் கொண்டு வரப்பட்டனர்.

செப்டம்பர் 28 வரை பதட்டம் காத்திருக்கவில்லை. 27ம் தேதி இரவு, டாக்காவின் பல பகுதிகளில் இருட்டடைப்பு செய்யப்பட, திடீரென ஆயுதங்கள் மோதுவதும், அலறல்களும் கேட்கத் தொடங்கின. ரைபிள்கள் , நாட்டுத் துப்பாக்கிகள் சிறு வீடுகளின் மேல் மாடிகளிலிருந்து தீப்பொறி பறக்க, சுட்டு அணைய , கந்தக நெடியில் மரணம் தோய அமானுஷ்ய நெடியில் அத்தெருக்கள் மணத்தன.

திடீரென பெரு வீதிப்பகுதியிலிருந்து குறுகிய சாலையின் எல்லைகளை அடைத்து நின்ற காவலர்கள் உள் நோக்கிச் சுட, மாடிகளை நோக்கி ஓடியவர்கள், மாடிகளிலும், வீடுகளிலும் இருந்தவர்களை வன்மையாகச் சுட, அவர்கள் பதிலுக்குத் தாக்கி, அனைவரும் தெரு விளிம்புகளை நோக்கி ஓடினார்கள். போராடும் இரு யானைகள் தங்களுக்குள் அடித்துக்கொண்டு தப்பிக்க முயல, சாலையோரம் நின்றிருந்த நரிக்கூட்டமொன்று அவற்றைத்தாக்கின. வழிந்த குருதியைச் சுவைத்தன.

28ம் தேதியன்று அதிகாலையிலேயே, போலீசார், கிடந்த உடல்களை குப்பை வண்டிகளில் அள்ளியெடுத்துப் போய் எரித்தார்கள். மஹாலய பட்சத்தன்று இரவில் கல்கத்தா வன்முறையில் தகிக்க, டாக்காவின் பதட்டப் பகுதிகள் அமைதியாயிருந்தன.

ஆண்டர்ஸன் உடல்களை எரித்தது ஒரு தலைவலியாக வந்து விடிந்தது. மக்கள் உறவினர்களின் உடல்களைக் காணாது தேடி, அவை அனைத்தும் எரிக்கப்பட்டனவென்று பரவிய வதந்தியில் கொதித்தெழுந்தார்கள். கல்கத்தாவில் கர்ஸன் பிரபுவுக்கு, அன்று இரவு ரகசிய தந்தி எட்டியது. ‘டாக்காவின் மத உணர்வுகள் புண்படுமாறு ஆண்டர்ஸன் நடந்துகொண்டான். உடனடியாக அவனை வெளியேற்றவும், நவாப் ஸலிமுல்லா’ கர்ஸன், ஆண்டர்ஸனை வங்கத்திலிருந்து வெளியேற்ற ஆணையிட்டார். ஆண்டர்ஸன் புனேக்கு மாற்றப்பட்டான்.

வங்கப்பிரிவினை தொலைதூர மஹாராஷ்ட்ராவில் பல கலவரங்களை ஏற்படுத்தியது அவனுக்கு வியப்பை அளீத்தது. கலகம் செய்பவர்களின் பெயர்களை கவனமாக பட்டியலிட்டான். ‘பெர்கூஸன் கல்லூரி மாணவன்.. யார் இந்த சவர்க்கார்?’

மாணவன் என்பதால் ஆண்டர்ஸன் சவர்க்காரைக் கவனியாமல் , பால் என்ற பால கங்காதர திலக் மீது கண் வைத்தான். திடீரென்று ஆங்கிலேயத் தயாரிப்பு உடைகளை புனே சந்தையில் அம்மாணவன் எரித்ததையும், திலகர் அதனைப் பாராட்டியதையும் கேட்டு சற்றே கூர்மையானான். ஃபெர்கூசன் கல்லூரி முதல்வரைச் சந்தித்துப் பேசினான்.

அடுத்த நாள், சவர்க்கார் ரூ. 10 அபராதம் விதிக்கப்பட்டு, கல்லூரியிலிருந்து நீக்கப்பட்டார். இதன் மூலம் இந்திய வரலாற்றில், புரட்சிக்காக கல்லூரியிலிருந்து நீக்கப்பட்ட முதல் மாணவரானார் சவர்க்கார். ஆண்டர்ஸனின் அச்சுறுத்தலும் அதற்குக் காரணம் என்று போலீஸ் வட்டாரங்கள் மறைமுகமாகப் பேசிக்கொண்டன. அதிகாரம் மிகக்கொண்ட தனிப்படைப் பிரிவாக அவன் செயல்பட்டதால், அரசும், காவல்துறையும் கையைப்பிசைந்து தவித்தன.

‘ஆண்டர்ஸன் , பற்றி எரியும் வெடிகுண்டு, எத்தனை சீக்கிரம் அது பிற இடத்தில் விழுகிறதோ, அத்தனைக்கு நாம் பிழைத்தோம்’ என்றார் பம்பாய் மாகாண அதிகாரி ஒருவர். ‘இவன் சுதேசிகளை விடப் பெரிய தலைவலி’ என்றார் வைஸ்ராயின் ஆலோசகர்.. ஆண்டர்ஸன் அஸ்ஸாமுக்கு மாற்றப்பட்டான்,1908 பெப்ரவரியில் அவன் அதிகாரி அவனை கல்கத்தாவுக்கு திரும்பும்படி ஆணையிட்டார்.

‘ஆண்டர்சன், வங்கமும், பம்பாய் மாகாணமும் ஓரளவு கைக்குள் கொண்டு வரமுடியும். உனது தேவை இப்போது…’ வைஸ்ராயின் ஆலோசகர் முடிக்கவில்லை..ஆண்டர்ஸன் இடைமறித்தான் ‘வங்கம் இன்னும் கொதித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. சுதேசிகள் என்ற பூச்சிகள் அடியோடு ஒழிக்கப்படவேண்டும். அவர்கள் இருப்பது வங்கம், பஞ்சாப், பம்பாய் மகாணங்கள்’

‘தெரியும்’ என்றார் அவர் சுருக்கமாக“ உனது நடவடிக்கைகள் அத்து மீறியிருக்கின்றன. அதையும் மன்னித்து உனது கோபத்தையும், உக்கிரத்தையும் காட்ட மற்றோர் வாய்ப்பு தருகிறேன். சுதேசித் தலைவலி, இன்னொரு இடத்தில் தொடங்கியிருக்கிறது.’

‘பர்மா?’

‘மதறாஸ் மகாணம். தின்னவேலி. வி.ஓ.சி என்றொருவர்…’

தொடரும்…